As salinas do Ulló

O complexo das salinas do Ulló, que deixou de fabricar sal a principios da década de 1720, conta con dous grandes estanques rectangulares contiguos que se construíron aproveitando unha enseada natural do fondo da ría. No meirande, que se enchía aproveitando a forza das mareas, tiña lugar a evaporación dunha parte da auga grazas á acción do sol e á ventilación.

Dentro do primeiro dos vasos a auga permanecía estancada durante uns 30 días ata atinxir os 18º aproximadamente, o que permitía a precristalización do sal. Unha vez que acadaba esta temperatura a auga trasladábase ao vaso rectangular contiguo, onde cristalizaba a unha temperatura 5º superior dentro de eiras ortogonais, o que permitía a súa colleita.

Ao sur do Val do Ulló, no medio do bosque próximo, tamén se conservan en pé os restos do que antano fora a Granxa das Salinas, habitación principal dos moradores. Este edificio, ademais da distribución convencional (habitacións, cociña, lareira, forno…) tamén conserva os restos dunha singular capela disposta no centro do inmoble, mais o elemento máis relevante é sen dúbida a súa monumental lareira e cambota, toda ela labrada en perpiaño granítico de primeira calidade. Xunto a este edificio, outra casa de dous corpos que serviu de morada aos caseiros da finca.

NOVA WEB : https://salinasdoullo.gal/

Decargar libro “AS PAISAXES DO SAL DO ULLÓ” ( .pdf / 4,3 Mb.)

Vídeo

Como chegar

Para achegarnos, basta con coller un ramal que une Paredes con O Toural na N550, (pasando literalmente por enrriba das salinas) .

Ditas salinas están encravadas nun baixo val chamado do Ullóo ou Ulló, denominación que actualmente circunscríbese a esta zoa de Paredes, pero que dende antes do ano 1600 deuse a denominación de Ulló a todo o val próximo e paralelo a costa do municipio que se estende dende o extremo desta, en Paredes, ata a pequena praia de Larache en Sta. Cristina de Cobres.